maandag 6 september 2010

Een paard als spiegel ….

een bijzondere ontmoeting

Wat een geweldige start heb ik gehad na de zomer; met m’n collega’s 'paarden fluisteren', ook wel paardencoaching genoemd.

Zowel alleen als in teamverband ben ik ‘de bak’ in gestapt bij 'No Fear' en 'Diamant' op zoek naar contact met het paard en mezelf.
Het was de bedoeling om contact met het paard te maken en het dier opdrachten te geven, zonder gebruik van hulpmiddelen.
Ondanks dat het wellicht zo lijkt, gaat het hierbij niet om een soort sport waarbij behendigheid mijn redding kon zijn. Tovertrucs en circusacts werkten evenmin. “Echt contact maken en ervoor zorgen dat het paard zich veilig voelt en je wil volgen” was het advies. Maar hoe moest ik dat dan doen?


Zodra ik de bak in stapte, scande het paard mijn gedachten en gevoel. “Wat gebeurt daar en ben ik hier veilig?”, leek het zich direct af te vragen. Na een korte uitleg werd ook duidelijk waarom. Een paard is een prooidier dat continue op zijn hoede is en zich van oudsher in een kudde beweegt. Om te overleven is een leider nodig en het moet zonneklaar zijn wie dat is. Ook bij iedere nieuwe ontmoeting moet duidelijk zijn wie de leider is, want je volgt of je leidt. Een tussenvorm bestaat niet. Verder kregen we er nog eentje mee om te overdenken. De leider van de kudde is altijd een merrie en de kudde heeft slechts één hengst met de functie van ‘drijver’ en ‘dekker’. Opmerkingen als ‘Interessant!’, ‘Dat kan niet waar zijn!’, ‘Kunnen we van leren’, ‘Zo hoort ’t ook’ en ‘Mooie plek voor zo’n kerel’ waren niet van de lucht.


In de omgang met het paard bleek dat mijn eigen gemoedstoestand door de reacties van het paard zeer krachtig werden gespiegeld. Was ik aftastend was het paard dat ook, voelde ik angst of twijfel was dat duidelijk bij het paard te zien en was ik enkel aandachtig bezig met het paard kreeg ik geen aandacht. Pas nadat ik mezelf als onderdeel van het totaal ervoer en als onderdeel van een denkbeeldige kudde, sloot het paard zich aan.


De zoektocht bleek een waar kado om inzicht te krijgen in mijn eigen gedrag, gedachten en gevoel. Door de ongekunstelde puurheid van het paard had ik de kans te leren over mezelf.


Het was een zeer bijzondere ervaring om zo in contact te staan met een dier en ...... met mezelf.

Heb jij ook wel eens zoiets meegemaakt?

2 opmerkingen:

  1. Hallo Robin,
    Dat lijkt me een p(k)rachtige ervaring! Ik heb ook even op de website van FPnP gekeken, dat ziet er interessant uit. Speel jij zelf ook een rol bij deze organisatie?

    Hartelijke groet,
    Divera van der Elst (voorheen 'Siemons')

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Divera,
    Dank voor je reactie. Ja, ik ben zelf betrokken bij FPnP.
    Mocht je verder in contact willen, mail me op robin@fpnp.nl.
    Hopelijk tot ziens!
    Hartelijke groet, Robin

    BeantwoordenVerwijderen