maandag 25 november 2013

De één zijn brood is de ander zijn dood



Korte termijn winst of lange termijn resultaat?

De markt moet zich reguleren zegt de één. Als je flink wat liquide middelen hebt dan moet je kijken of je het uit kan zingen zegt de ander. Of: zet je leveranciers gewoon meer onder druk dan wordt vanzelf wel duidelijk wat er nog kan.
De goede partijen blijven echt wel over…..

Maar is dat ook zo? Inkopers worden op dit moment aangespoord om hun leveranciers onder druk te zetten. Het oude credo van “de winst van de één moet wel ten koste gaan van de winst van de ander” is volop los gebarsten. Modellen zoals die van Kraljic worden ingezet waarbij leveranciers de indruk moeten krijgen dat ze uitwisselbare producten bieden waarbij dus logischerwijs de prijs naar beneden moet. De macht van grote marktpartijen neemt alleen maar toe.
Zelfs in de politiek is Wilders bereid om tegen een wetsvoorstel te stemmen terwijl hij er jarenlang voorstander van is geweest als hij daarmee ons kabinet om zeep kan helpen. De één zijn dood lijkt dan de ander zijn brood. Maar er gaat veel verloren.
Uit onderzoek blijkt dat 70% van de projecten in en tussen organisaties misloopt door het gebrek aan aandacht voor de (inter)menselijke aspecten. Dit brengt een hoop verborgen kosten met zich mee. Zowel materieel al emotioneel.

Stevig optreden wordt steeds meer wat we lijken te accepteren. Daarmee komen relaties verder onder druk te staan. Dit is niet alleen de business realiteit. Ook de mogelijke grote winst van Front Nationale in Frankrijk bij de aankomende verkiezingen duidt daarop. Lijkt dit niet op oude en gevaarlijke patronen?

En dit alles terwijl wij wezens zijn met een tomeloze bron van kracht en creativiteit om met elkaar te transformeren naar een nieuwe tijd met nieuwe ideeën en oplossingen. Wat staat ons te doen om deze veranderkracht los maken en vrij te houden in onszelf en bij elkaar? Hoe zorgen we dat de winst van de één de winst van de ander verder stimuleert? Of het nou gaat om de materiele winst of de emotionele winst, beiden vragen om hun aandacht.
Want relaties zijn de basis van ons bestaan. Stress blijkt uit recente onderzoeken opgeheven te worden door echte oprechte persoonlijke aandacht. Liefde geneest. Elkaar onder druk zetten zet de zaak alleen maar op scherp en wie onder druk staat doet vaak dingen waar hij later spijt van krijgt.

Het is dan ook de kunst om met elkaar te kijken waarvan we dromen, waar we naar verlangen. In business en als mens. Zodat we van daaruit over en weer onze belangen helder kunnen formuleren. Om vervolgens met elkaar de bron van veranderkracht te kunnen aanboren om deze belangen zo goed mogelijk te dienen. Niet om er op korte termijn beter van te worden maar om er voor te zorgen dat we op lange termijn met elkaar in eenheid kunnen werken en leven. In business en in de maatschappij. Want positie geeft oppositie, dat heeft de natuurkunde en de geschiedenis allang bewezen.
Het wordt dan ook tijd om dat wij ons met elkaar richten op waar we voor zijn in plaats van waar we tegen zijn. Zoals Theo Maassen mooi zegt: “We hadden vroeger een regering met een droom en een plan om deze droom te verwezenlijken.
Nu hebben we een regering met een nachtmerrie die een plan uitwerkt om de nachtmerrie te voorkomen.”

Laten we onderzoeken hoe we het in deze tijd met elkaar verder kunnen brengen in het belang van onze toekomst. Zodat we allemaal wijzer uit deze crisis komen dan we erin gingen. En dat in alle opzichten.

Robert Jan Steinmetz
Directeur Frits Philips jr. & Partners


donderdag 27 juni 2013

Effectiever en plezieriger!


"Deze verdiepende training is confronterend en leerzaam, doordat je jezelf beter leert begrijpen" en "door meer zelfinzicht begrijp je het gedrag van de ander en je eigen invloed hierop beter". De reacties van de deelnemers zijn erg positief.

Bij de afdeling Inkoop van Technische Unie nemen alle managers deel aan de training Open Onderhandelen.
Ook in de praktijk zien we dat de training een positief effect heeft. De gesprekken worden van te voren beter voorbereidt. We zien dat veel gesprekken met een open vizier worden gevoerd. Er is meer aandacht voor de gesprekspartner, zijn belangen en doelen, zijn stemming et cetera. Daar waar managers inkoop voorheen in gesprekken vooral eigen belangen en standpunten op tafel legden zien we nu dat ze eerst zoveel mogelijk informatie van de gesprekspartner proberen te krijgen, om daar vervolgens verder op in te gaan. Dit maakt gesprekken effectiever en plezieriger!

Bauke Zeinstra
Director Procurement at
Technische Unie

www.technischeunie.com

dinsdag 26 maart 2013

Impactcontrollers


Afgelopen zomer sprak ik Robin Beker weer eens na lange tijd. Ik was al een tijdje werkzaam als BU directeur bij DPA Finance. Robin had het leven als lijnmanager ingewisseld voor eigenaar/coach bij FPnP. Al snel hadden we het over de eigenschappen die wij toedichtten aan succesvolle interim consultants, ongeacht het specialisme dat ze beheersen. Veel meer op de persoonlijke ontwikkeling naast (vanzelfsprekende) vakinhoudelijke expertise. Precies dat was hetgeen ik bij de interim professionals van DPA Finance ook als kritische succesfactor zie. Ik zie het ook terug in de beoordelingen die klanten DPA geven: bovengemiddeld hoge scores en bijna uitsluitend vergezeld met quotes als "verwachtingen overtroffen" en "impactvol".  
 Wil niet iedereen zulke professionals en waar zijn ze dan?  Het antwoord op deze vragen is de roadmap geworden voor mijn Business Unit aankomend jaar/jaren. Excellente business controllers aan DPA Finance binden zodat bij klanten impact kan worden achtergelaten. Wij noemen ze Impactcontrollers! Voor de vakinhoud heb ik samen met The Hague Executive Campus een post HBO opleiding samengesteld die door Avans met een diploma wordt bezegeld. Voor persoonlijke ontwikkeling van onze aankomende impactcontrollers heef FPnP een 2-jarig traject samengesteld, bestaande uit een scan, diverse trainingen, persoonlijke coaching en implementatiedagen. Belangrijk is dat ik en mijn accountmanagers eerst zelf (delen van) het programma doorlopen. Zo kan je het "impact" gedachtengoed overbrengen en bij de selectie van nieuwe collega's uitdragen. De eerste controllers hebben de eerste training gevolgd. Mooi vond ik een uitspraak van een aankomend impactcontroller: "als impactcontroller wil ik niet meer vechten en vluchten maar juist in verbinding blijven met mijn opdrachtgever, ook al moet je soms vechten tegen oude patronen en gedrag.".  
Ik heb zelf de module ‘Leiderschap en Coaching’ gevolgd. Zakelijk gezien bracht mij het leiderschapsmodel -dat centraal staat tijdens de training- het inzicht dat mijn klanten zich in  3 fases kunnen bevinden, reactief, actief en proactief. Dit maakt het begrijpen van de klant, in al haar dynamieken, makkelijker en dus het maken van de perfecte match met interim professionals. Voor mijn eigen ontwikkeling bemerkte ik door de training dat ik onder druk van bijv. een klantvraag  een oud patroon laat zien om geen confrontaties aan te gaan. En dat dit helemaal niet nodig is, omdat confrontaties – die ik vaak associeerde met iets negatiefs - en verbinding maken, heel dicht bij elkaar liggen. Inmiddels heb ik in diverse situaties baat gehad door als win-win uit elkaar te gaan, ondanks inhoudelijke verschillen.  
Meer over de impactcontroller is te lezen op www.impactcontroller.nl.
Martijn Kosters  
DPA Finance

dinsdag 22 januari 2013

(Speel)ruimte voor jouw nieuwe werkelijkheid



The Times They Are A-Changin' (5)

Vijfluik over crisisdenken, vernieuwing en leiderschap

(Speel)ruimte voor jouw nieuwe werkelijkheid

In onze FPnP-trainingen nodigen we mensen uit om opnieuw te kijken naar zichzelf en hun gedrag. Nadenken dus over je eigen vooronderstellingen, met als stelling: ‘Neem je performanceproblemen waar? Onderzoek dan je denken’. Een interessant experiment omdat onze gedachten bepalen wat we zien.

Hoe meer je je bijvoorbeeld richt op wat wél werkt, hoe beter de performance van je mensen en je organisatie wordt. Hoe meer jij je richt op wat er allemaal níet goed is, hoe harder de performance achteruit holt. Hierin herken je het onderscheid tussen twee soorten ‘gelovigen’. De een zegt: ‘eerst presteren, dan leren en dan genieten’. De ander: ‘eerst genieten, daarvan leren om vervolgens veel beter te presteren.’ Wij geloven het laatste. Omdat wij er ook van overtuigd zijn dat alles wat we aandacht geven, groeit.

Soms hanteren wij onze menselijke geest als een gesloten vuist. Een vuist die krampachtig vasthoudt aan het ‘bekende’, aan wat we voor ‘waar’ houden. Dat geeft veiligheid. De witte knokkels laten de kracht zien waarmee we knijpen. Hoe harder, hoe meer verzuring. Pas als we onze hand openen, kunnen we onze ‘zekerheden’ loslaten en het nieuwe ontvangen. We denken dat loslaten verliezen betekent. Maar ontwikkelen gaat over het toevoegen van iets nieuws aan alles wat we op dat moment al kennen, kunnen en voelen. Zo gaat het niet om exclusiviteit maar om inclusiviteit. Niet om of/of -denken maar om en/en- denken.

We zijn als enige specie gezegend met het vermogen om te denken óver ons denken. Met ons reflectieve bewustzijn kunnen we dus ook ruimte creëren voor een nieuwe werkelijkheid. Voor transformatie. Kiezen voor transformatie betekent dan ook kiezen voor zelfonderzoek. Onderzoek naar wat we denken, wat we voelen, waaraan we behoefte hebben. We vragen onszelf: ‘Is het wáár wat ik denk? Waar komt die gedachte vandaan en wil ik er ook zo over denken?’ Zo nee: ‘Wat zou ik ervoor in de plaats willen hebben en hoe geef ik dat dan richting? Stel dat het mij lukt anders te denken, hoe zou ik mij dan voelen?’ Dit proces gaat ons leven lang door, en als we oud kunnen worden, wie heeft er dan haast? Geniet, leer en presteer.

Robert Jan Steinmetz | Frits Wilmsen | Robin Beker

Dit was de laatste aflevering van een serie van vijf blogs over crisisdenken, vernieuwing en leiderschap.