Integriteit in onze samenleving van de 21ste eeuw

Lezing van Herman Wijffels voor leden, partners en genodigden van de Illustre Lieve Vrouwe Broederschap in het Zwanenbroedershuis te Den Bosch, op maandagavond 10 oktober 2011.
Samenvatting, opgetekend door Frits Philips

Voor een volle bak – partners, genodigden en leden van de Broederschap – gaf Herman Wijffels zijn bezielde en inspirerende visie op wat “Integriteit “ in deze eeuw voor onze samenleving betekent. 

“Integriteit” heeft voor Wijffels te maken met “zuiver, betrouwbaar, oprecht, zorgvuldig”: heel latend en heel makend (=helend). “Voor integer gedrag moeten we niet op zoek naar externe normen, waaraan we moeten voldoen (“Compliance gaat niet werken in de 21ste eeuw!”) maar naar binnen om contact te maken met wat we “deep down” weten wat juist is, wat past in de situatie, wanneer we als individu verantwoordelijkheid nemen voor het geheel, waarvan wij deel uitmaken. Bijvoorbeeld: bij duurzaam, maatschappelijk verantwoord, ondernemen past het niet om de leiders van ondernemingen d.m.v. bonussen om te kopen om de dienstbaarheid van de onderneming jegens de samenleving als geheel in te ruilen voor het maximaliseren van toekomstige kasstromen met veronachtzaming van alle andere belangen en partijen, die bij de onderneming betrokken zijn: consumenten, leveranciers, medewerkers, de sociale omgeving, het milieu. Het egocentrisme van dit kapitalisme, puur op financiële, korte termijnaandeelhouders belangen gericht, zal zich vroeger of later tegen de onderneming richten. Winst als middel t.b.v. de continuïteit laat zich niet ongestraft tot enig doel verheffen. Dit leidt tot vervreemding, die bijvoorbeeld tot uitdrukking komt in protesten op Wall Street en het feit dat veel jonge talenten zich vestigen als ZZP-er, omdat zij zich niet herkennen in de puur op winst gerichte cultuur van die grote(re) organisaties.

Integriteit houdt in, dat we leven in verbinding met het geheel; dat we ons gedrag daarop afstemmen om helend te werken of het heel te laten. Dit dienen wij te doen met respect voor – en zicht op – de menselijke waardigheid van ieder individu. Op zijn behoefte en mogelijkheden om zich te ontwikkelen en een eigen bijdrage te leveren aan de kwaliteit van samen leven. En natuurlijk speelt economie daar een rol in. Echter, een piramidaal opgebouwde organisatie beknot die mogelijkheden juist, een andere reden waarom velen kiezen voor de autonomie van het zelfstandig ondernemerschap als ZZP-er. “Er zijn in onze organisaties te veel managers en te weinig leiders. Managers houden zich bezig met leiding geven aan medewerkers binnen bestaande, overgeleverde kaders zonder zich af te vragen hoe zinvol die kaders nu nog zijn. Leiders brengen mensen tot een nieuwe manier van samen werken en samen leven. Vanuit nieuwe waarden, inzichten, en uitgangspunten, levend vanuit een besef van samenhang en medemenselijkheid.”Die nieuwe leiders, de volgende generatie van cultuurmakers, melden zich in snel groeiende aantallen. Wijffels noemt hen de “cultural creatives”omdat zij een nieuwe beschaving aan het scheppen zijn.

Niet alleen in financieel-economisch en organisatorisch opzicht krijgen we de rekening gepresenteerd van het opereren vanuit een deelbelang in plaats vanuit het grote geheel. Ook in ecologisch opzicht moet zich het tij keren, meldt Wijffels. Sinds augustus vorig jaar leven we – v.w.b. visvangst, zoet water, de bossen voorraad en de voorraad vruchtbare langbouwgrond – niet meer van de “rente” maar van de “hoofdsom”. Er is een “overshoot” aan consumptief gebruik, dat ons vroeger of later gaat opbreken, met alle onrust en conflicten vandien, als we niet ingrijpen. Wijffels haalt Gerald Diamond’s boek “Collapse” aan, waarin Diamond concludeert, dat samenlevingen (zoals de Maya’s) instorten door twee oorzaken: 1 overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen en 2 het verzet van de heersende elite tegen noodzakelijke veranderingen.

Wat mij persoonlijk aanspreekt, is, dat Wijffels’ betoog niet ophoudt met het hijsen van de stormbal maar ook een aantal positieve ontwikkelingen aangeeft, die ons hoopvol kunnen stemmen. Zo wil Unilever de komende 10 jaar zijn ecologische “footprint” tot 50% van nu terugbrengen. En Mars leidt een beweging om de cacao industrie duurzaam te maken door nadrukkelijk rekening te houden met de belangen van de cacaoboeren. Het motto: “Farmers First”. Het nieuwe werken richt zich al enige tijd niet op een “aanwezigheidscontract” maar op processen, die zich naast resultaten ook richten op ontplooiing en voldoening van werkers met meer keuze van waar en wanneer zij werken. Maatschappelijke veranderingen worden niet meer aangestuurd door een bovenlaag in de samenleving, die vertelt hoe het moet, maar vindt dwars door de samenleving, vaak aan de voet (“grassroots”) plaats. De nieuwe social media spelen hierin een versnellende rol, zoals we bij de “Arabische Lente” hebben kunnen zien. Voor het duurzaam omgaan met natuurlijke hulpbronnen is er de “Cradle to cradle” beweging, die snel om zich heen grijpt. Tapijtbedrijf Desso is voor zijn business model overgestapt van “productie en verkoop” naar dienstverlening in de vorm van het verhuren van vloerbedekking, die eigendom van Desso blijft. Om maar een voorbeeld te noemen.

Bij het inslaan van nieuwe wegen loopt onze huidige westerse cultuur (“ieder voor zich, de sterkste wint de concurrentieslag”, egocentrisch kapitalisme met korte termijn winst als enig doel) vooral ons in het Westen voor de voeten, stelt Wijffels. Gelukkig hoeven andere culturen niet dezelfde omslachtige en tijdrovende bewustwordingsweg te volgen, die wij in het Westen kennelijk nodig hadden.

De financiële en economische crisis is onze eigen “schuld”: voortgekomen uit het winstbejag en ongeduld van mensen, die vanuit niets iets wilden maken zonder daar een reële bijdrage tegenover te stellen. De crisis is in feite een vertrouwenscrisis en daaronder een identiteitscrisis. Meer dan ooit speelt de vraag wie wij als samenleving willen zijn. Die vraag kunnen we alleen van binnenuit, in verbinding met wie Wij in wezen zijn, beantwoorden.

In alle integriteit en met de moed van onze overtuiging.

Persoonlijke ontwikkeling en symboliek, Chartres 2011...

Dereck Oerlemans

…zo heet de nieuwe training van FPnP die groepsgewijs en meerdaags op een uurtje van Parijs gegeven wordt. De dagen staan bol van de energie, synchroniciteit en verbinding. Daarmee is het een belevenis in de meest krachtige betekenis van het woord, sta er maar eens bij stil, en dekt ‘training’ de lading bij lange na niet.

Voor mij zou Chartres een toetje worden van een langdurig proces in mijn persoonlijke ontwikkeling, een proces dat 9 jaar in beslag heeft genomen. Chartres werd een apotheose.

Iedere ochtend begon met een klassikaal theoretisch deel. Trainers Frits Wilmsen en Anja Moortgat toonden daarin hun grote deskundigheid en kennis, waarmee ze ons op de juiste manier meenamen in een gestructureerde innerlijke reis. In deze belevenis "maakten we de balans op van waar je nu staat, waar je vandaan komt en waar je heen beweegt en ruim je de belemmeringen op die je daarin mogelijk nog tegenhouden." Waarvan akte, dankzij de oefeningen 's middags in de kathedraal en de napraatsessies op dag 2 en 3: het stellen van de juiste vragen achteraf bleek evenzeer van groot belang.

Alles waarom ik had gevraagd, is aan het licht gekomen, op een manier die buiten mijn verwachting en zeer groots was. Chartres was niet mijn eerste innerlijke reis en daarom is het zo opvallend dat het resultaat zo indrukwekkend is gebleken. Omdat het primair om aangelegenheden gaat die erg privé zijn, concentreer ik me hier verder op het werk.

In ben videoproducent en heb het afgelopen jaar veel in het onderwijs gefilmd. Het onderwijs ben ik een heel interessante wereld gaan vinden. Vinden, ja. "Ik vind het onderwijs interessant." Zo'n zin komt niet per definitie vanuit jezelf, correspondeert niet per definitie met je innerlijke kompas. Anders gezegd: je voelt er dan niet de werkelijke verbinding mee.

Die verbinding kwam er. Ik ben er achter gekomen dat het onderwijs mijn wereld is. Echt. Door de vragen die je jezelf stelt, de volgorde daarvan en de plek waar je ze stelt, voel je het door je hele lichaam. Dat is wat er in jezelf gebeurt, maar er gebeurt meer. De symboliek is er namelijk ook.

Op dag 3 doe ik mijn oefening in de kathedraal en loop het labyrint. Tot dan toe heb ik er slechts oudere mensen, Japanners en onze groepsleden gezien. Terwijl ik het labyrint loop, komt er een schoolklas kinderen dat het labyrint ook loopt. Ik kom ze overal vrolijk tegen. In het hart van het labyrint, de meest energetische plek van de kathedraal, sta ik vol in mijn energie, het hart volledig geopend en mijn ogen gesloten. Er komen zes kinderen om me heen staan zonder hun juf. Er zijn 6 rozenblaadjes, chakra's, om het hart van het labyrint. De kinderen staren me vandaar aan, hoofdjes in de lucht. Ik zie het niet, maar hoor het later van degene met wie ik de oefening doe. Terwijl ze niets wist van mijn werk-verhaal zei ze vol verwondering: "Had je het door? Dit was zo prachtig! Alsof je de meester was stonden er 6 kindjes om je heen?!"

En dit was slechts één van de vele synchroniciteiten.

Ik heb de rust gekregen waar ik om had gevraagd omdat ik primair mezelf graag wilde vertrouwen en vrijdagmiddag tot het inzicht kwam dat ik mezelf kan vertrouwen. Het verschil tussen willen en kunnen blijkt groot, heel groot.

Creatieve samenwerking in tijden van crisis

Nienke Schaeffer

In delen van mijn omgeving merk ik dat de crisis nog niet voorbij is. Hoewel er ook positieve geluiden over economische groei te horen zijn, lijkt er in veel markten nog altijd minder werk te zijn. Ook worden vaker dan voor de crisis mensen om mij heen door economische omstandigheden ontslagen.

In wikipedia staat de volgende omschrijving bij crisis: “Het woord 'crisis' heeft in de dagelijkse spraak een negatieve lading. Van oorsprong is de term echter neutraal. Etymologisch komt het voort uit het (oud)Griekse werkwoord κρινομαι (krinomai) met de betekenissen scheiden, schiften, onderscheiden, beslissen, beslechten, richten en oordelen. Zo bezien, is een crisis een 'moment van de waarheid', waarop een beslissing moet worden genomen die van grote invloed is op de toekomst”. Ik beleef de crisis zelf als een uitdaging van de omgeving om goed te kijken naar welke waarde je toevoegt aan diezelfde omgeving. Het dwingt om creatief te kijken naar de manier waarop je je product of dienst verkoopt.

In de training open onderhandelen halen we vaak een beroemde onderhandel parabel aan waarbij beide partijen een sinaasappel te verdelen hebben. Vanuit een positioneel perspectief krijgt ieder de helft van de sinaasappel, dat is de meest eerlijke oplossing. Op het moment dat de onderhandelaars zich echter gaan verdiepen in de achterliggende belangen van de andere partij, komen ze er achter dat de ene partij op zoek is naar het vruchtvlees om sinaasappelsap van te maken en de andere partij juist op zoek is naar de schil om marmelade van te maken. Door het doorvragen naar de achterliggende belangen, is er uiteindelijk voor beide partijen meer te verdelen.

Creativiteit komt hier in beeld wanneer beide partijen besluiten om samen te werken en opties te bedenken voor het vergroten van hetgeen er te verdelen valt. Het gezamenlijk aanleggen van een boomgaard of gebruik maken van elkaars verkoop kanalen kunnen voorbeelden zijn. Wat deze parabel laat zien is dat je samenwerking en creativiteit kunt inzetten om tot een veel grotere opbrengst te komen. Dat dit lange termijn samenwerkingsrelaties en win-win situaties oplevert spreekt eigenlijk voor zich.

In tijden van crisis, zoals we die nu meemaken lijkt hetgeen er te verdelen is steeds kleiner te worden. Wat me erg opvalt is de verschillende manier waarop er binnen bedrijven omgegaan wordt met teruglopende opdrachten of inkomsten. Aan de ene kant maak ik bedrijven mee waarbij ‘de belangrijke zaken’ achter gesloten deuren worden besproken. Voor de medewerkers kan er van de ene op de andere dag een mededeling komen dat er een of meerdere mensen ontslagen worden. Dit kan de sfeer in een bedrijf behoorlijk drukken. Het bevestigt de oude rolverdeling tussen management en medewerkers, waarbij het management beslist en de medewerkers volgen. Ik zie dat mensen hier eerder reactief van worden dan meer gemotiveerd om er samen uit te halen wat in potentie aanwezig is.

Aan de andere kant maak ik bedrijven mee waarbij er in alle openheid gezamenlijk gezocht wordt naar andere oplossingen voor de teruglopende hoeveelheid aan opdrachten. De kaarten worden op tafel gelegd. Iedereen krijgt de kans om mee te denken en mee te doen om zo samen op heel andere manier toch met elkaar te kunnen blijven samenwerken. Creatieve samenwerking opzoeken inspireert, het haalt het beste uit alle medewerkers naar boven en het zorgt voor een gevoel van verbonden zijn met elkaar. In die gevallen kan een crisis een transformerende werking hebben, waarbij er vernieuwing ontstaat vanuit creativiteit.

Door de eeuwen heen zijn heel veel bedrijven omgevallen door crisissen en veranderende economieën. Uit onderzoek naar de langst levende organisaties is gebleken dat bedrijven die creatief genoeg zijn om werkelijk te transformeren degenen zijn die overeind blijven staan. Zelf vind ik het met de aanhoudende crisis af en toe best spannend en voel de angst voor tekort opkomen als ik de hoeveelheid werk zie slinken. Maar het raakt me als er de mogelijkheid wordt gecreëerd om met elkaar creatief te worden en er echt samen voor te gaan. Dit geeft zoveel inspiratie en levert zulke goede ideeën op dat ik mijn angst snel weer voel verdwijnen en zin krijg om aan de slag te gaan, zij het wellicht op heel andere manieren dan ik eerder voor ogen had.

Leiderschap, sport en ‘het met elkaar aangaan’

Met Sander (mijn zoon van bijna 18 jaar) was ik een weekje op reis in de VS om NBA basketbal wedstrijden te zien. Sander houdt van sport en basketbal is het helemaal voor hem. We hebben een wedstrijd in Orlando en in Miami gezien. De eerste wedstrijden van de play-offs van dit seizoen, de eindstrijd om de titel.

En ik moet zeggen: wat een niveau en wat een feest weten die amerikanen er van te maken. Fantastisch. In Orlando hing bij het Amway Center zo’n gezellige sfeer die je in Amsterdam met Koninginnedag kunt proeven. En daarnaast was het fantastisch om een weekje met mijn zoon op te trekken. In de tijd en ruimte die we samen hadden ontstonden een paar mooie en verdiepende gesprekken. In een restaurantje in New York kwam ik ook met Sander te praten over mijn hobby: leiderschap. De context had hem vast in een goeie bui gebracht, want ik merkte belangstelling bij hem voor het verhaal van zijn vader. Dat is weleens anders. Ik vertelde dat je leiderschap als een proces van ontwikkeling kan zien. Een ontwikkeling van bijvoorbeeld een basketbalteam dat in het begin van het seizoen als loszand over de court rent en aan het einde van het seizoen als een eenheid opereert. Die eenheid is een manifestatie van een ontwikkelingsproces Daarbij speelt leiderschap een cruciale rol.

Als je weet hoe dat proces werkt dan kun je daar gebruik van maken om je team optimaal te laten functioneren waardoor je top resultaten boekt. Het begint met waarnemen van het niveau van functioneren van het team. Reactief, actief of pro-actief. In een reactieve fase is het team nog los zand. En in een pro-actieve fase is het een geoliede machine, een eenheid. Sander vertelde dat zijn team vaak in de derde kwart zijn kracht lijkt te verliezen. Vaak wordt een opgebouwde voorsprong door de tegenstander omgedraaid in een achterstand. Het viel hem op, was irritant, maar hoe dat nou kwam wist hij niet. Hij opperde: ‘Misschien denken we te snel dat we er al zijn en gaat de scherpte er vanaf’.

‘Interessant. Wat gebeurt er met jullie zodra het tegen gaat zitten, wat zijn jullie geneigd om te gaan doen?’ Vroeg ik hem. ‘Vaak gaat iedereen hard werken om te scoren en zo het tij te keren. Maar we verliezen het onderlinge verband. We spelen dan veel minder over naar elkaar. Een van onze topspelers gaat dribbelen en wil het allemaal alleen doen,’ bromt Sander. Op mijn vraag wat dat voor effect op hem en het team had, antwoordde hij: ‘op een gegeven moment blijf ik dan hangen, omdat mee rennen geen zin heeft, hij speelt dan toch niet meer over.’ Sander vermoedde dat de topper dit niet weet, omdat niemand het er rechtstreeks met hem over had gehad. ‘Omdat je anders de sfeer verpest’, voegde hij er aan toe.

Ik vertelde Sander dat ik dit patroon herken in mijn werk in organisaties. Mensen spreken elkaar niet aan uit angst de harmonie te verstoren. Het nadeel is dat het team dan onder zijn kunnen functioneert. Uit onderzoek blijkt dat teams die wel in staat zijn om emotioneel beladen onderwerpen te bespreken en daarbij constructief te blijven veel succesvoller zijn dan teams die dit vermijden. De teams die het wel doen zorgen voor doorbraken en innovatie wat tot betere prestaties leidt. Nederlandse damesteams hebben veel beter gepresteerd dan de mannen bij de laatste Olympische spelen. Interessant is dat de dames zich op dit terrein hebben laten begeleiden en de mannen niet.

Sander wierp tegen dat: ‘niet iedereen daar aan toe is, om te worden aangesproken’. Zijn terughoudendheid kan ik begrijpen, het laat zien dat je oncomfortabele situaties moet durven aangaan als je iets wilt doorbreken. Op mijn vraag wat hij daar voor nodig dacht te hebben, smaalde hij: ‘Zeker weten dat er geen gesodemieter in het team ontstaat.’ Ik gaf me niet te snel gewonnen: ‘Stel dat je een vorm vindt waarbij je het belemmerende doorbreekt en tegelijk de harmonie verbetert? Daar zag hij wel wat in. Maar hoe dan?

‘Je moet een vorm vinden waar je teammaatjes belang bij hebben en juist geïnteresseerd raken in wát je wilt bespreken. Een vorm waarbij het effect wat je sorteert spoort met je intentie. Mijn ervaring is dat het goed werkt om te praten vanuit je beleving onder verwijzing naar feitelijk en herkenbaar gedrag. Je begint met het creëren van ruimte om er constructief over te praten. Dat kan je doen door te zeggen dat je iets opvalt aan ‘ons spel als we onder druk komen’. En met vragen of ze zin hebben om het daar eens over te hebben. En dat je denkt dat ‘we beter kunnen, dan we nu doen’.’

Ons gesprek ging steeds dieper. We spraken over wat het vraagt om met ontwikkeling van je communicatie leiderschap te tonen. Dat het vraagt om inzicht in het effect van je eigen communicatie en om oefening. En het vraagt lef om iets ongemakkelijks toe te laten. Dit is een voorwaarde en kenmerk van ontwikkelen naar een hoger niveau. Met gefronste wenkbrauwen vroeg hij: ‘en dat is wat jij mensen leert en dan loopt hun bedrijf beter?’ Ik voelde mijn trots opkomen vertaalde die rustig in een ‘cool’ knikje. Terwijl hij een hap nam van zijn pepper steak, hoorde ik een instemmend geluid en ik zag tevredenheid op zijn gezicht. Natuurlijk smaakte de steak prima, maar ik dacht ook te zien dat hij er wel ‘brood’ in zag om er eens mee aan de slag te gaan....

De stemming van je bedrijf.

Stemmingen kunnen je waarnemingen en je handelen bepalen. We zijn ons vaak niet bewust van onze stemmingen en reageren daardoor vanuit die stemmingen. Als je boos bent zal alles wat je ziet door je boosheid gefilterd worden. Je zult overal in je omgeving een bevestiging zien voor je boosheid en van daaruit reageren. Je bent soms een speelbal van je emoties en stemmingen. Wanneer kan je nu echt kijken naar die emoties en stemmingen en kan je een stap terug doen en vanuit stilte met wijsheid handelen?

Stemmingen zijn ook nog eens aanstekelijk. Het is lastig om je vrolijk en op je gemak te voelen in de nabijheid van iemand die boos of angstig is. Vaak winnen die negatieve stemmingen, dat heeft te maken met onze overlevingsdrang. Angst is evolutionair belangrijker dan vrolijkheid. Zo kan stemming een groep mensen overnemen. En dus ook een bedrijf of een organisatie. Stemming bepaalt dan de bril waardoor een bedrijf kijkt naar zijn omgeving, bepaalt het handelen en de resultaten. Het zal niet voor het eerst zijn dat een bedrijf ten gronde gaat aan haar eigen angst.
Negatieve stemmingen sluiten je hart. Je gaat je hoofd in om strategieën uit te broeden om maar niet te hoeven voelen. Je kunt bijvoorbeeld volledig uit verbinding gaan, anderen de schuld geven, je echtheid verliezen, dubbele agenda’s hanteren, gericht op zelfbehoud.

Okay en nu?
Als we hier nu eens de transformerende werking van Mindfulness op loslaten. Het is niet makkelijk om mindful te zijn van stemmingen, maar probeer deze stappen eens.

RAIN:

R- Recognizing
Het is eerst zaak om te herkennen dat er een stemming is die een greep naar de macht doet. Dit vraagt om reflectie en stilte. Stel jezelf eens de vraag hoe gaat het met mij, wat merk ik op welke gedachten overheersen, welke kleur en geur hebben die? Vraag het ook eens aan je collega’s , wat hebben we gemeen? Is er een gezamenlijke stemming te ontdekken, zijn we bang of boos? Probeer eens niet de inhoud van de stemming in te gaan, ga niet zoeken naar oorzaken en verklaringen, dan verlies je je perspectief, maar probeer de stemming te herkennen en te benoemen.

A-Allowing
Als je die gemeenschappelijke stemming herkent heb, probeer hem dan niet weg te poetsen, of te fixen. We hebben de neiging om ons handelen grotendeels te baseren op het vermijden van vervelende gevoelens. Dit maakt ons reactief. Nee, probeer de stemming eens volledig toe te laten. Heb het lef om het aan te gaan.

I-Investigating
Merk op wat dat met je doet. Wat merk je in je lichaam, in je adem? Door naar de stemming te kijken maak je je er ook los van (defuseren). Hierdoor kan je wellicht ook je hart weer openen. Onderzoek eens vanuit je hart wat er in de diepte bij jou gebeurt. Welk afkeer of welk grijpen is er bij jou geactiveerd. Hoe wil je controle krijgen over jezelf en de situatie? Vanuit je hart naar je bedrijf, collega’s, klanten en jezelf kijken levert een heel ander perspectief op.

N-Non-self
Non-self bekent in dit geval dat een stemming alleen maar het gevolg is van allerlei processen in jouw geest en geen eigen essentie heeft. Het heeft ook geen betekenis, behalve die jij er aan geeft. Het is niet (on)waar of (on)belangrijk. Het komt en gaat, als wolken aan de hemel. Het is ook niet jouw stemming, je hoeft je je er niet mee te identificeren. Je hoeft het ook niet door te geven. Het kan hier en nu bij jou stoppen. De angst stopt bij jou, en ook de boosheid en de haat en jaloezie.

Het enige wat wel waar is en waarde en betekenis heeft komt uit je hart. Verbind je daarmee, straal dat uit en kijk opnieuw. Laat vervolgens de wijze actie vanuit zichzelf ontstaan.

een dagje Mindfulness in Lienden

De wekker gaat …..het is 7 uur en ik sta vrolijk op: Ik heb vandaag een dagje voor me zelf gepland, dat voelt heerlijk een dagje met aandacht voor maar 1 persoon en dat ben ikzelf. Niets hoeft……, ik mag de hele dag ontspannen en gek genoeg ga ik toch naar kantoor……..wat gaat zij doen vraag je je wellicht af?

Ik ga naar een Mindfulness dag, begeleid door mijn collega Kees Dullemond. Ik heb deze dag al een aantal keren beleefd en vandaag ga ik het vervolg op de introductie cursus doen. Ik ben razend benieuwd welke oefeningen Kees vandaag voor me in petto heeft.

De route naar Lienden in mijn relaxpak is al een feest, ik geniet onderweg van de stilte en zie dat de fruitbomen al in bloei staan, wat is dit prachtig…de lente in zicht en mijn dag kan niet meer stuk.

Aangekomen op kantoor, drink ik een kopje koffie en maak kennis met de andere deelnemers. Rond half 10 lig ik op het matje op de rustige zolder van ons pand.

Mindfulness: een dag met aandacht voor alle gedachtes die je hebt en hier oordeelloos naar kijken dat is wat het mij brengt, met mededogen kijken naar me zelf en mijn gedachtes. Iets wat erg simpel lijkt en oh zo last is, ervaar ik.

Naast een heerlijke mindful-wandeling over de dijk, leer ik een zeer waardevolle oefening vandaag die ik later nog menigmaal in de praktijk gebruik; de 3-minuten-aandachtsoefening. De oefening gaat als volgt:

Minuut 1 stel jezelf 3 vragen: welke gedachtes heb ik, welke gevoelens ervaar ik en wat voel ik in mijn lichaam. ?

Minuut 2 ga met je aandacht naar je ademhaling

Minuut 3 je ademhaling uitzetten in je hele lichaam

Na een overheerlijke, met aandacht verzorgde lunch sluiten we de dag af met de welbekende Bodyscan. Ik heb ontzettend genoten van de dag waarbij ik vooral meeneem dat je velerlei zaken mindful kan doen:

Mindful eten, mindful moeder zijn, mindful koken etc etc

Wil je ook een Mindfulness dag mee beleven? Kijk dan op http://www.fpnp.nl/ bij mijn aanbod

FPnP en Social Media

Social media worden steeds belangrijker. Je kunt je als bedrijf niet meer permitteren niet actief te zijn op linkedin, facebook en twitter. Langzamerhand worden wij ons ook bewuster van de mogelijkheden en impact van social media.




We melden ons als FPnP-ers op persoonlijke titel op facebook en twitter en ook heeft FPnP naast deze blog ook een eigen facebook pagina en twitter-account.
Voor ons zijn de social media mogelijkheden om meer en op een andere manier contact te maken met onze klanten en onze vakgenoten.

Op linkedin hebben we een groep speciaal voor oud-deelnemers van onze programma's. Hier kunnen we ervaringen en informatie delen en met elkaar in dialoog gaan.

Dit is het adres van onze facebook-pagina: http://www.facebook.com/fpnp.bv Ontmoet en bezoek ons hier!

@FPnP_bv is onze twitternaam. Dagelijks twitteren we onder andere twee twitter-krantjes; Dagelijks #Onderhandelen en Dagelijks #Leiderschap. Leuk om te volgen en mee te twitteren.

We willen echt met je in gesprek gaan via deze media. Natuurlijk vertellen we graag wat we aan het doen zijn, maar we vinden het nog belangrijker om van jou te horen wat je bezig houdt. En wie weet, bij voldoende animo, organiseren we binnenkort wel een tweetup! De ervaring is dat veel contacten die je opdoet via deze kanalen uiteindelijk resulteren in ontmoetingen in levende lijve. We hopen dat we op die manier ook jou kunnen ontmoeten.

Klanttevredenheidsonderzoek

"Zonder uitzondering geven de opdrachtgevers te kennen FPnP zonder meer aan te willen bevelen bij derden"

FPnP is vanaf januari 2011 Cedeo erkend voor haar maatwerk bedrijfsopleidingen.

"Het volledige Cedeo rapport"

Niet wij maar oud deelnemers aan het woord!

Kern van mezelf geraakt
Geïnteresseerd? We horen het graag.