Alles begint met beleving …

The Times They Are A-Changin' (4)

Vijfluik over crisisdenken, vernieuwing en leiderschap

Alles begint met beleving …

Goede onderlinge werkrelaties zijn van vitaal belang voor het vermogen van organisaties om doelen te realiseren. Niettemin een complex terrein, waar je niet zo maar de vinger op kunt leggen. Wij tenminste niet. Misschien omdat het zo vanzelf spreekt: al kunnen we het niet definiëren, we weten wél wanneer een relatie kwaliteit heeft en wanneer die ontbreekt. Het is voelbaar. Subjectief en individueel, maar toch concreet.

In een relatie die we volledig vertrouwen, durven we het achterste van onze tong te laten zien. Je leeft je in elkaar in, je geeft elkaar de ruimte en je sluit aan op elkaars belevingswereld. Juist als zo’n relatie open, gelijkwaardig en liefdevol is, zul je meningsverschillen kunnen benoemen. Je stapt niet in de valkuil van het ‘gedrag’ van de ander, maar vraagt. ‘Wat denk je nu?’, ‘hoe voel je je?’ en ‘wat betekent dit voor je?’ Dat vraagt moed, maar het vermijdt wel het veroordelen of dat je blijft hangen in zwijgen en dat je je eigen interpretaties de boventoon laat voeren.

Waardoor gaat het vaak mis met relaties? Door vermijding van gedeelde ‘beleving’. Je spreekt je zorg of gevoel niet uit omdat je bang bent dat zo’n uitspraak tegen je belangen ingaat. Zo kun je de harmonie willen bewaren en niet melden wat je voelt, met als gevolg dat je daarmee juist in conflict kom met jezelf en de ander. Wat er dan gebeurt, is het tegenovergestelde van wat je bedoelt: afstand. En vaak erger: be- en veroordelen. Voor werkrelaties kan dat funest zijn. Elkaar niet willen aanspreken zorgt ervoor dat iedereen zijn eigen gang gaat en zich terugtrekt op eilandjes.

In ‘goede’ tijden kan die suboptimale toestand ongehinderd doormodderen. Maar in periodes dat een organisatie onvoldoende resultaten boekt, wordt de pijn van de gebrekkige samenwerking gevoeld. We schrikken wakker van de feedback van medewerkers of klanten. Dat is ongelofelijk jammer omdat de kosten groot zijn.

Zodra er echter weer ruimte is voor beleving, zul je zien dat de wonderen de wereld niet uit zijn. Want met de beleving ontstaat openheid, met openheid ontstaat verbinding, en met verbinding komt creativiteit. De basis voor een lerende en plezierige werkomgeving is gelegd. Het is alsof je een rijtje dominostenen omduwt. Aan jou de vraag of jij opstaat om het eerste steentje een zetje te geven?

Robert Jan Steinmetz | Frits Wilmsen | Robin Beker

 

Volgende keer: over trainen en ontwikkelen