Het grootste, het kleinste en alles daartussen

Er zijn mensen die geloven dat niet het hart klopt, maar het bloed. Er is geen centraal punt of orgaan waar het leven tot stand komt, maar leven is overal in je lichaam. Je hart pompt niet je bloed rond, maar je bloed zorgt ervoor dat je hart klopt. In iedere slagader en ieder haarvaatje van je lichaam begint leven.

 Op een dinsdag in september 2014 reisden 8 mensen naar Chartres voor een leiderschapsreis met FPnP. 8 mensen die elkaar niet of nauwelijks kennen, op woensdagochtend in een zaaltje van een hotel terecht komen en elkaar ontmoeten. Echt ontmoeten. Ik was er een van. David Smith, immer op zoek naar het grote geheim van het leven dat energie geeft aan verandering, dat dingen in beweging zet, alles liefdevoller en positiever maakt.

Woensdagochtend en Frits begint. Met vragen. Hoe is het met je? Waarom ben je hier? Wat heb je los te laten? Wat is je wens? En alle acht beginnen we te praten. Een voor een. Goedbedoeld, maar aan de oppervlakte. En we hebben het over de symboliek van de kathedraal die we straks binnen gaan. Ik hoor volzinnen. ‘Als je de kathedraal binnentreedt stap je eigenlijk jezelf binnen.’ En ik denk nog even aan de belangrijke dingen die ik op dit moment ook had kunnen doen. Werken.

Dan is het zover. Naar buiten. De najaarszon in. Terras. Lunch. Wijn. Zonder het door te hebben glijdt de energie van Chartres mijn lijf en geest binnen en wordt het licht scherper en de plek en de tijd logisch. Ik ben hier met een reden.

Samen met Jenny, mijn lieve partner in grootse (en kleine) wereldveranderende zaken, treed ik de kathedraal binnen. Ik krijg vragen over mijn leven, over de belangrijke momenten.  Steeds meer worden de antwoorden die ik geef ook geladen en gevoed door de plek waar ik ben. Ik ben voorbij achtereenvolgende gebeurtenissen die je leven vormen, maar ik ben er weer onderdeel van. Het is alsof de ramen me verhalen vertellen over mezelf, alsof iedere stap die ik zet weer van betekenis is en ik begin lijnen te zien in waarom ik hier ben. Ik kom iets afsluiten om een volgende stap te kunnen nemen. Ik kom mezelf laten zien dat de reis naar ‘het geheim dat alles anders maakt’ hier ligt. In de antwoorden die ik mezelf geef, hoe klein of groot ook. 

En daar begint de echte reis. Maar ook die van de anderen. 3 dagen lang delen we, ieder voor zich en zonder elkaar te helpen, waar we zijn en waar we naartoe bewegen. Frits vraagt en duidt en geeft magische context aan wat we aan het doen zijn. We zijn onderdeel aan het worden van oude wijsheid en symboliek die gaat over het leven. En ieder van ons haalt er het zijne of hare uit. Iedereen neemt in 3 dagen een volgende stap die ons klaarmaakt voor een leven van wijsheid en liefde.

Mijn grootste ontdekking zat in het kleinst mogelijke. Op vrijdagochtend was er een filmpje. Een kort fragment. Het was de voyeuristische blik op een bevruchting. Eicellen en zaadcellen. Het ontstaan van nieuw leven. En daar was de schok. De bevruchting is geen competitie tussen zaadcellen met als grote prijs de penetratie van een eicel. De bevruchting is een dans van miljoenen zaadcellen rond een eicel met niet de penetratie als climax, maar de versmelting. De fusie.

Het geheim van het leven is niet het grootst mogelijke, maar het kleinste en alles daartussen. Het is het bloed dat het hart laat kloppen in plaats van andersom. En dat maakt alles anders. Het maakt alles heel.

David Smith

website www.perfectworldprinciple.com 

email david@perfectworldprinciple.com